RELIGIEUS-HUMANISTISCHE ZINGEVING
RELIGIEUS-HUMANISTISCHE ZINGEVING
RELIGIEUS-HUMANISTISCHE ZINGEVING
Humanisme als levensbeschouwing
Humanisme als levensbeschouwing
Aan de Universiteit voor Humanistiek en de Vrije Universiteit Brussel heb ik onderzoek gedaan naar humanisme als levensbeschouwing. Dat heeft mijn interesse gewekt voor religieus humanisme: een stroming binnen het humanisme die oude wortels heeft en die steeds gezocht heeft naar religieuze inspiratie voor zinvol leven en een humane samenleving.
Ik bestudeer hoe we dat kunnen uitbreiden naar niet-menselijke bestaansvormen met wie we deze wereld delen. Ik doe dat in opdracht van het Apostolisch Genootschap, plaats voor religieus-humanistische zingeving.
Humanisme
Humanisme
Humanisme wordt vaak bekritiseerd om zijn modernistische mensbeeld (nadruk op het autonome individu) en antropocentrische wereldbeeld (de wereld als maakbaar naar de verlangens van de mens). Religieus humanisme zoekt naar een nieuwe invulling, uitgaande van de gedachte dat mensen kwaliteiten en verantwoordelijkheden hebben die zij kunnen inzetten voor het realiseren van goed (samen)leven op een kwetsbare planeet. Daarbij staan niet controle en beheersing centraal, maar een besef van wederzijdse afhankelijkheidsrelaties tussen verschillende bestaansvormen, bijvoorbeeld zo elementair als de bacteriën in onze darmen die onze stemmingen beïnvloeden.
Religieus humanisme
Religieus humanisme onderzoekt hoe de mens in dergelijke 'verstrengelingen' kan participeren vanuit een houding van partnerschap en zijn creativiteit kan aanwenden in zorg voor het tot bloei komen van de diversiteit aan levensvormen. Religieus humanisme maakt daarbij ruimte voor transcendentie, opgevat als het inbreken van de ‘ander’ in mijn bestaan die mij uit zelfbeslotenheid tilt en mij opent naar wat mij overstijgt: een groter geheel waarvan ik deel uitmaak en waaraan mijn leven zin ontleent.